جو – راز دانه شمال

جو

جو ( Hordeum Sativum) همواره دانه مطلوبی جهت تغذیه دام محسوب می شود .

در اغلب واریته های جو ، دانه توسط پوشینه ای احاطه شده که 10 تا 14 % وزن دانه را تشکیل می دهد .

مقدار انرژی قابل متابولیسم جو برای نشخوارکنندگان در حدود 3/13 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک می باشد.

میزان پروتئین خام دانه جو بین 60 تا 160 گرم در کیلوگرم ماده خشک و به طور میانگین 115 گرم در کیلوگرم ماده خشک است .

همانند سایر بذور غلات ، کیفیت جو مرغوب نبوده و به ویژه از نظر لایزین فقیر می باشد .

میزان چربی دانه جو کم و معمولا کمتر از 5/2% است .

در سیستم تغذیه ای (( پرواربندی با جو )) گاوهای گوشتی با جیره ای حاوی 85% جوی له شده بدون استفاده از مواد خشبی تغذیه می شود . در این سیستم بهترین نتیجه هنگامی حاصل می شود که دانه ی جو حاوی 16 تا 18 % رطوبت را از میان غلطک هایی عبور دهند .

توجه : انبار نمودن دانه های حاوی رطوبت زیاد به علت خطر کپک زدگی مشکلاتی در پی دارد . غلاتی که در رطوبت بالا ذخیره می شوند ویتامین E خود را از دست می دهند .

مقادیر بالای جو در جیره های غذایی باعث ایجاد اسیدوز شکمبه و همچنین نفخ شکمبه ( Bloat ) می شود .

ارزش غذایی جو